مطالب پیشنهادی از سراسر وب

» بازیگری برای سینما

بازیگری برای سینما


بازیگر سینما تا به حال به روش های گوناگون تعریف شده است. از جمله به عنوان غیر بازیگر ،آدمک مصنوعی و یا خالق چهره ها.این برچسب های توصیفی تاحدی از طبیعت موزاییک گونه و تدوینی ساختار سینما روایت می کند. 

به یاد داشته باشید که فیلم برداری و تولید یک صحنه از هر فیلمی غالبا تکه تکه و لحظه به لحظه بنا می شود.همچنین گفته میشود که بازیگر سبنما نسبت به بازیگر تئاتر ،بیشتر به خصلت های ظاهری اش وابسته است و خصلت های پیکری و چهره ای او غالبا تعیین کننده نقش هایی است که در طول حرفه سینمایی اش به عهده میگیرد. 

ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما مطلب مرتبط ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما

یک نمونه جالب در این مورد ،بازی "کلینت ایستوود" در فیلم "بچه یک میلیون دلاری" (2004) است که هم در آن بازی کرده و هم آن را کارگردانی کرده است.

تصویر سینمایی آشنای "ایستوورد" از دهه ی شصت و وسترن های ایتالیایی تا فیلم های پلیسی "هری کثیف" و در نهایت نقش های مستقلی همچون نقش او در فیلم "پل های مادیسن" (1995) همیشه یک چهره باقی مانده است.

نقش هرچه باشد چهره ایستوود روی پرده با چشمان و دهانی نیمه باز و مبهوت ثابت باقی مانده است با این حال در سی دقیقه آخر فیلم "بچه یک میلیون دلاری" تماشاگر شاهد جادوی اثر تدوینی و بافتاری سینما روی بازیگری ایستوود است. در این سی دقیقه آخر فیلم علی رغم حضور چهره آشنای ایستوود، به نظر چهره ی ایستوود بیانگر گستره ی پیچیده عواطف مختلف انسانی است.

این مهم از طریق تدوین متناوب تصاویر نزدیک چهره ایستوود با سایر شخصیت ها و اشیا انجام می شود.به دلیل امکان بازیگری صریح و طبیعی در سینما و به دلیل آنکه بازیگری سینمایی همیشه وابسته به مهارت های کامل تئاتری نیست،غالب نگره پردازان،بازیگر سینما را فردی توصیف می کنند که هنرش همانند رفتار اثربخش اوست.

رفتار بازیگر در فیلم متضمن تسلیم شدن او به فرایند ساختاری تکه به تکه ی فیلم سازی است. 

بی شباهت به بازیگر تئاتر که از امتیاز اجرای یکپارچه و بی انقطاع نقش روی صحنه برخوردار است ، بازیگر سینما باید ویژگی های نقش خود را در تکه های مختلف فیلم ، یعنی نماها به نمایش بگذارد که تازه آن ها هم به صورت معمول در نظم داستانی فیلم برداری نمی شوند. 

کارگردان فیلم ،در ساخت فیلم اجرای نقش بازیگر را صحنه به صحنه هدایت می کند و غالبا به او عواطف و حرکاتی را که باید در موقعیت مربوطه داشته باشد گوشزد می کند. 

به یاد داشته باشید که زمان تمرین بازیگر سینما در صحنه ی فیلم برداری به دلایل فنی و اقتصادی بسیار کوتاه است. 

اصل معروف درباره بازیگر سینما این است که بهترین بازی های سینمایی جنبه ی رفتاری دارد.

اینکه بازیگر سینما بدون پشتوانه ویژگی های معمول و مهارت های بازیگری_تئاتری تنها متکی بر کیفیت های ذاتی رفتاری طبیعی خویش جلوی دپربین ظاهر می شود. حتی برخی منتقدین بر این باورند که بازیگر سینما نباید جلوی دوربین بازیگری کند. 

این نگره بر این فرض استوار است که سینما رسانه ای مبتنی بر واقعیت است.بسیاری کارگردانان سینما،بازیگران ناآزموده همچون مورد فیلم های نوواقع گرا (نئورئالیستی) ایتالیا را به بازیگران تئاتری ترجیح می دهند. هرچند بازیگران سینمایی حرفه ای بر این باورند که بازیگران سینمایی موفق از همان مهارت های بازیگران تئاتری برخوردارند. 

به یاد داشته باشید که اجرای موفق یک نقش سینمایی در جایی که بازیگر باید نوسانات ظریف شخصیت درونی نقش را ارائه دهد در نهایت مبتنی بر مهارت های تئاتری است.

نمونه هایی از اینگونه نقش ها : نقش شخص مسئول سقط جنین با بازیگری "ایملدا استانتن" در فیلم "ورآ دریک" (2004) نقش "جیمی فاکس" در فیلم " ری چارلز" (2004) که زندگی خصوصی این خواننده را تحت تاثیر احساس وظیفه و شرارت های ذهنی اش نشان می دهد.

نقش "جون آلن" به عنوان مادری خشمگین در فیلم "خشم بالا" ( 2005) و بازی "جولی کریستی" به عنوان زنی در آستانه ی بیماری آلزایمر در فیلم "به دور از او" (2007)


حدود آزادی بازیگر برای ارائه نقش و افشای ظرایف شخصیت،از کارگردان به کارگردان متفاوت است. "میکل آنجلو آنتونیونی" یک بار در این باره گفته : "بازیگر سینما نباید حتما همه چیز را درک کند ، او باید فقط حضور داشته باشد! "

"فدریکو فلینی" به بازیگر فیلمش می گوید : " خودت باش و نگران نباش! در اینصورت نتیجه همیشه مثبت خواهد بود. "

سایر کارگردانان از جمله "دی. وی. گریفیث" ، "جورج کیوکر" ، "آرتور پن" ، "مایک نیکولز" همیشه در جستجوی رابطه ی نزدیک تر با بازیگران فیلم هایشان برای رسیدن به بیان سینمایی شخصیت های داستانشان بوده اند.

بازیگری است.اجرای سینمایی نقش عبارت است از درجات مختلف تسلط بازیگر بر کنترل ویژگی های آوایی ،چهره ای و پیکری خویش،به دلیل نزدیکی به دوربین و طبیعت واقع گرایانه سینما است. 

ابعاد بزرگ پرده سینما این کنترل را بر کار بازیگر تحمیل می کند.

فرم ارسال نظر


مطالب پیشنهادی از سراسر وب


  ساخت وبلاگ   |   روانشناس ایرانی در لندن   |   دستگاه آب قلیایی دکتر مومنی  


آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین مطالب مجله


رپورتاژ آگهی ثبت کن و دیده شو !! رپورتاژ آگهی ثبت کن و دیده شو !! مشاهده