» سینمای مطلق و سینمای تجریدی

سینمای مطلق

اصطلاحی برای بیان تجریدی و غیرنموداری در سینما که بخشی از جنبش سینمای تجربی و پیشتاز (آوانگارد) در دهه ی بیست اروپا را تشکیل می دهد.در سینمای مطلق،شکل یا فرم به جای آنکه تاکید بر نظم تصاویر و اصل داستانی باشد از تاکیدهای ضربآهنگین تجریدی تشکیل می شود.

مطلب مرتبط ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما

سینمای تجریدی

گونه ای فیلم که از طریق طرح های تصویری و ضربآهنگین،فقط هدف های غیرداستانی را در سینما دنبال می کند.

در اینگونه سینما،تاکید بر فرم و شکل های تجریدی است نه بر محتوا.

در سینمای تجریدی از تصاویر اشیای آشنا نه برای نشان دادن مفاهیم معمول تداعی شده با آن اشیا که برای خلق جلوه های تدوینی ،تکنیک های تصویری ،اثرات صوتی و ضربآهنگ خای تصویری استفاده می شود.

به عنوان نمونه به حرکات هماهنگ و مکانیکی اشیاء عادی در فیلم "باله ی مکانیک" ساخته ی فرنان لژه (1924) نگاه کنید.

بسیاری از فیلم های انیمیشن که در آن ها رنگ ها و شکل ها موضوع اصلی به شمار می آید را نیز می توان در اصل،فیلم های تجربی به شمار آورد.به عنوان نمونه فیلم های انیمیشن کامپیوتری "جان و جیمز ویتنی" نوعی فیلم تجریدی به شمار ميآیند.

در فیلم های "دگرگشت ها" (1968) و "لابیس" (66_1963) ترکیب های تصویری تجریدی ساخته و پرداخته ی کامپیوتر است.

تصاویر این فیلم ها در مرحله ی نهایی با فنون تصویری همچون رنگ آمیزی از طریق صافی های رنگی وهم گذاری، تلطیف شده اند تا به فیلم احساس کامل رهایی مطلق از واقعیت و شکلی غیرتداعی گونه داده شود.

"استان براکهج" در فیلم "پروانه گونه" (1963) با چسباندن بال های پروانه بر روی نوار پلاستیکی "مای لار" و چاپ تصاویر حاصل روی فیلم ،طرح های تجریدی و متحرکی خلق کرد.

تگ ها : سینما سینمای مطلق سینمای تجریدی هنر

۰ نظر / ۴۳۱ بازدید